در حال حاضر ناسا محاسبات این کلاه را با «درصد خطر» انجام می‌دهد. در حالت بهبود یافته، این تکنولوژی محدوده زمانی هر فضانورد را به گونه‌ای تعیین می‌کند که با توجه به سابقه پزشکی فرد، اگر در چنین شرایطی قرار بگیرد تا آخر عمر ۳ درصد احتمال ابتلای وی به سرطان افزایش می‌یابد.مدت زمان مناسب برای ماندن در فضا برای هر فرد متناسب با جنسیت، سن و سایر ویژگی‌های شخصی متفاوت خواهد بود. ناسا تصمیم داشت تا حد ممکن تمامی کلاه‌های فضانوردان را مطابق با حساس‌ترین گروهی که وجود دارد، تنظیم کند. طبق اخرین مطالعاتی که این سازمان انجام داده است حساس‌ترین گروه زنان ۳۵ ساله هستند.
اگر بخواهیم کمی از اعداد صحبت کنیم باید بگوییم که به طور میانگین یک فضانورد در ناسا به اندازه ۶۰۰ میلی‌سیورت در معرض امواج قرار می‌گیرد. برای مقایسه بهتر است بگوییم که یک جلسه پرتوی ایکس از قفسه سینه معادل با یک دهم میلی‌سیورت است. هر سالی که به همراه زمین یک بار به دور خورشید می‌چرخید سه میلی‌سیورت موج دریافت می‌کنید. کارگران در نزدیکی حادثه چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ در معرض ۶۰۰۰ میلی‌سیورت از امواج بودند.در همین بین، در یک سفر شش ماهه به ایستگاه فضایی بین المللی چیزی بین ۵۰ تا ۱۲۰ میلی‌سیورت از امواج کیهانی وارد بدنتان می‌شود. در سفرهای طولانی‌تری مانند مریخ این مقدار بیشتر خواهد بود. به همین دلیل، حدی که هم اکنون روی کلاه وجود دارد می‌تواند خطر بیشتری را برای جوانان و زنان ایجاد کند.
برخی معتقدند که با تمرکز بیش از حد روی ایجاد سرطان در این شرایط، بیماری‌های دیگری مانند مشکلات قلبی و شناختی نادیده گرفته می‌شوند.